Odmah po dolaskom na srpski presto, Stefan Dušan je jasno deklarisao svoje spoljno-političke stavove, a to je činjenica da je htio da pokori najveći dio Balkanskog poluostrva, odnosno one teritorije koje su se nalazile u sastavu Vizantije. Za takav poduhvat, neophodna mu je bila jaka vojska, te je pribjegao, kao i neki njegovi prethodnici ( Milutin, Stefan Dečanski ), stvaranju plaćeničke vojske. Vojsku je prikupljao iz različitih krajeva Evrope (najviše iz Njemačke), a uslov je bio da budu svi visoki po 2m. Na čelu te vojske ( nazvana “Alemanska garda” ), nalazio se Palman Braht.
Palman Braht, rođen je oko 1290. godine u Štajerskoj, na teritoriji današnje Austrije. Bio je plemić i nosio je zvanje “Teutonicus Capitanus gentis armigens”, tevtonskog kapetana. Ostalo je zabeleženo da je rođen sa defektom usne, poznatijim kao dvostruka zečja usna.
Palman Braht je detinjstvo i mladost proveo u očevom zamku, a sa 13 godina je postao paž. Tri godine kasnije stupio je u službu Hajnriha III od Istrije, koja je potrajala do 1310. godine, kada se, zbog smrti oca, vraća u domovinu i stupa u službu Habzburga, kneza od Austrije, koji ga na ceremoniji udavanja svoje ćerke proglašava za viteza.
Zna se da je sa 27 godina u Veneciji operisao usnu zbog neuzvraćene ljubavi neke štajerske grofice. Razočaran u ljubav, Palman postaje pustolov. Učestvuje na turnirima u Nemačkoj gdje u borbi gubi jedan prst.
U nameri da dođe do Svete zemlje, put ga je naneo kroz Zetu i Primorje gde 1331. godine upoznaje kraljevića Dušana, stupa u njegovu službu i postaje kapetan „Alemanske garde“, koju će naša tradicija upamtiti i kao „Palmanove vitezove“.
Istorija je potvrdila da je učestvovao u boju na Nerodimlju, u kojem se Dušan sukobio sa vojskom svog oca kralja Stefana Dečanskog, nakon čega je od oca preuzeo presto. Palman je u „Alemansku gardu“ doveo i svoje rođake, njegov sestrić Georg predvodio je četu „Alemanske garde“ u gušenju bune zetskog vojvode Bogoja i arbanaškog kneza Dimitrija Sume, a sam Palman blista u bitkama za Strumicu, Prilep, Ohrid, pri opkoljavanju Soluna, osvajanju Sera, Halkidikija, Tesalije, Epira, Beograda… Nije bilo srpske bitke bez Palmana, koji je postao Dušanova desna ruka.
Palmana Brahta naslikao je i Paja Jovanović, zajedno sa gardistima na slikama „Krunisanje cara Dušana i „Ženidba Dušanova“. Nakon smrti cara Dušana, njegov sin Uroš nije želeo da drži najamnike, pa je Palman stupio u službu Dušanove sestre Teodore u čijoj službi je bio do svoje smrti.
Poslednji put ime Palmana Brahta pominje se u Dubrovniku 1363. godine, kada mu je jedan vlastelin testamentom ostavio 40 perpera.
