Janko Veselinović /1862-1905/, jedan od najboljih srpskih romansijera, pripovjedača i dramskih pisaca 19. vijeka, umro je na današnji dan 1905. godine.
Bio je realista i romantičar, prevashodno slikar mačvanskog sela, koje je opisivao sa mnogo ljubavi, idealizujući njegov patrijarhalni život.
Odlično je poznavao srpski jezik i vješto ga koristio u romanima, pripovijetkama i pozorišnim komadima.
Među njegovim djelima su romani: “Hajduk Stanko”, “Junak naših dana” i “Borci”, te zbirke pripovjedaka: “Slike iz seoskog života”, “Od srca srcu”, “Rajske duše”, “Zeleni vajati”, “Male priče” i “Seljanka”.
Pisao je i drame, a glumio je u predstavama “Podvala”, “Đido” i “Devojačka kletva”.
Napisao je komad “Potera” /sa Ilijom Stanojevićem/ i pozorišnu igru sa pjevanjem “Đido” /sa Dragomirom Brzakom/, a zajedno sa Branislavom Nušićem veselu igru “Čučuk Stana”, koja nikada nije doživjela premijeru.
U pozorištu su igrane Veselinovićeve predstave “Jadac”, “Kod vračare”, “Hajduk Stanko”, “Deoba”, “Momče”, “Dukat na glavu” i “Kumova kletva”.
Janko Veselinović bio je učitelj, ali i aktivan u politici – često u sukobu sa vlastima.
Krajem 1900. godine mijenjao je Branislava Nušića na poziciji dramaturga Narodnog pozorišta u Beogradu.
Preminuo je od tuberkouloze. NJegovoj sahrani prisustvovali su brojni književnici i novinari, između ostalih: Simo Matavulj, Milorad Mitrović, Milorad Gavrilović, Milan Grol i Radoje Domanović.
/SRNA/
