Na današnji dan, 7. aprila 1943. godine, umro je Jovan Dučić, srpski pjesnik, esejista i putopisac. Njegovo djelo predstavlja vrhunac srpske lirike u dvije prve dekade 20. vijeka.
Bio je u diplomatskoj službi Kraljevine Srbije i Kraljevine Jugoslavije. Od 1941. godine živio je u SAD, a njegovi posmrtni ostaci prenijeti su u rodno mjesto Trebinje u oktobru 2000. On je bio prvi jugoslovenski diplomata sa titulom ambasadora.
Jedan je od najznačajnijih pjesnika srpskog modernizma i najznačajniji liričar. Bio je i jedan od osnivača Narodne odbrane, nacionalne nevladine organizacije u Kraljevini Srbiji.
Prvu zbirku pjesama Dučić je objavio u Mostaru 1901. godine u izdanju mostarske „Zore”, zatim drugu u Beogradu 1908. godine u izdanju Srpske književne zadruge.
Pisao je dosta i u prozi: nekoliko literarnih eseja i studija o piscima, Blago cara Radovana i pjesnička pisma iz Švajcarske, Grčke i Španije.
Iza sebe je ostavio mnogo književnih ostvarenja: „Pesme“, „Pesme u prozi“, „Plave legende“, „Pesme ljubavi i smrti“, „Carski soneti“, zbirka putopisa „Gradovi i himere“, knjiga proze „Blago cara Radovana“…
