Istoričar Lazar Škobo izjavio je da prvi Ustav Republike Srpske predstavlja pravnu osnovu za sve dalje borbe srpskog naroda, daje legitimitet, moralnu i pravnu vertikalu za sve što je uradio srpski narod i Vojska Republike Srpske u proteklom Odbrambeno-otadžbinskom ratu.
“Ustav potvrđuje naše pravo da na ovom prostoru na kojem istrajavamo više od 1.000 godina, i dalje ostanemo i živimo, a da nikoga drugog ne ugrožavamo. Naravno, sa tim pravom da niko ne ugrožava i naše postojanje i naša demokratska prava”, istakao je Škobo.
On je naveo da ubistvo srpskog svata Nikole Gardovića 1. marta 1992. godine u Sarajevu pokazuje kakve su bile namjere tadašnje muslimanske takozvane intelektualne elite prema Srbima i kako bi srpski narod prošao da se nije tome odlučno suprotstavio, između ostalog, i Ustavom.
“Ubili su ga bosanski kriminalci, najniži sloj društva, koji su bili instruisani od njihove takozvane intelektulne elite, njihove vlasti”, ukazao je Škobo.
On je dodao da su sva druga sredstva koja su kasnije proistekla iz Ustava bila pokazatelji da srpski narod želi da opstane na prostoru na koji ima istorijsko pravo.
Škobo je rekao da 1. mart 1992. godine predstavlja početak rata u BiH, dok se taj datum u dijelu Federacije BiH /FBiH/ sa većinskim bošnjačkim stanovništvom slavi kao takozvani dan nezavisnosti BiH.
“Međutim, to je dan kada je ko zna koji put u BiH pokušano da se srpski narod ostavi bez prava glasa i da se majorizuje”, naveo je Škobo.
Skupština srpskog naroda BiH donijela je 28. februara 1992. godine Ustav koji je jednoglasno usvojen na temeljima Deklaracije o osnivanju, i koji je garantovao punu ravnopravnost i jednakost naroda i građana Republike.
Ustav Republike Srpske, koji je uz određene amandmane i danas na snazi, donesen je prije izbijanja tragičnih sukoba i jednostranog bošnjačkog i hrvatskog proglašenja nezavisnosti BiH nakon referenduma koji je održan 1. marta i na kojem nisu učestvovali Srbi.
