Pred konačni pad Osmanlijskog carstva srpski despot Đurađ (sin Vuka Brankovića i nasljednik Lazarevog sina Stefana) za nevjerovatnih 30.000 zlatnih dukata 1452. godine kupio je jednu od najvećih svetinja čitavog hrišćanskog svijeta.
Od turskog vladara Epira je otkupio ČUDOTVORNE MOŠTI SVETOG APOSTOLA I JEVANĐELISTE LUKE –
Ove svete mošti su sve do 4. veka bile u Siriji, a zatim u Carigradu, do upada zapadne krstaške vojske u vizantijsku prestonicu.
Kao i bezbrojne druge galije (natovarene zlatom i moštima, ikonama i drugim blagom otetog sa najraskošnijeg dvora tadašnjeg svijeta), tako je put Evrope zaplovio i brod sa moštima jednog od najvećih svetitelja – čudotvorne mošti Svetog Apostola i Jevanđeliste Luke. Sudbina (Božija promisao) i morska oluja su potopile ovaj razbojnički brod sa pokradenim tijelom Svetog apostola Luke na obalama Epira.
I tako su Turci došli u posjed tog mističnog blaga, koje je od njih otkupio srpski despot Đurađ.
Srpska delegacija je prvo izvršila odgovarajuću provjeru autentičnosti otkupljenih moštiju (to su učinili eksperti za ove analize, iskusni hilandarski monasi), a zatim je hodočasnička kolona krenula na sjever, prema Srbiji.
Čitav put je bio pravo hodočašće, sa narodom koji je na koljenima i sa suzama radosnicama dočekivao veliku svetinju. Bio je to „put nade“, s vjerom u ovozemaljsku nepobedivost srpske i hrišćanske stvari.
Posebno je zabilježen doček u kosovskom manastiru Gračanici i svečani dolazak moštiju u Smederevo, prestonicu srpske Despotovine. Početkom januara 1453. Sveti Luka u vidu moštiju dolazi pred despota i njegove pratioce.
Despot je mošti položio u raskošni „pozlaćeno-srebrni“ kivot.
Sveto tijelo svetog Apostola smješteno je u saborni Blagoveštenjski hram. Čitav srpski narod i sva njegova elita očekivali su čudo od svog novog zaštitnika: da ih brani i odbrani od neverničke invazije.
Kada je Mehmed Osvajač uspeo da slomi otpor branitelja Carigrada i mošti su tada krenule na daleki put. Pre pada Srpske despotovine čudotvorne mošti Svetog Luke prebačene su u Bosnu – u Teočak, a zatim u Jajce (gde je, za tu priliku, izgrađen hram Svetog Luke, kao grobno mesto donete svetinje).
Mošti su stigle tada i do Mletaka, da bi se danas jedan deo ovih svetih moštiju prenetih iz Žiče čuvao u susednoj Crnoj Gori.
Kasnije će „franjevci“ pokušati da krišom prenesu mošti Svetog Luke u Dubrovnik, ali će ih na putu presresti bosanski velikaš koji će za veliki iznos (a u ime poslednje bosanske kraljice) mošti Svetog Luke predati Mlečanima.
Tako je Sveti Luka doplovio u Veneciju, grad sa najviše otetog vizantijskog blaga na svojim trgovima i u svojim crkvama i palatama.
Ipak, Kralj Aleksandar I Karađorđević je 1932. godine, kad je obnovljen Manastir Kosijerevo, kao poklon iz Žiče preneo Stopalo Apostola Luke. Na njemu nedostaju mali prst i palac. Mali prst je poklonjen Manastiru Apostola Luke na Svetoj Gori, dok se za palac ne zna gdje je.
