U junu 1942. godine, tokom ratnih dejstava u sjevernoj Africi, koja su bila odlučujuća za ishod Drugog svjetskog rata, njemačke snage pod komandom generala Romela krenule su u Aleksandriju. Dogodilo se da su se zaustavile blizu mjesta koje su Arapi prozvali El Alamejn (Minino mjesto).
Drevna ruinirana crkva u blizini, u Abu Meni, bila je posvećena Svetom Mini, koji je tu sahranjen. Baš na tom mjestu, dosta slabije savezničke snage, uključujući i neke Grke, suprotstavljale su se brojčano i vojno nadmoćnijoj njemačkoj vojsci, a rezultat nastupajuće bitke kod El Alamejna izgledao je izvjestan.
Tokom prve noći, u ponoć, Sveti Mina je izašao iz ruinirane crkve i pojavio se usred njemačkog logora, na čelu karavana kamila, tačno onako kako je prikazan na jednoj fresci, na zidovima ruinirane crkve. To je toliko potkopalo njemački moral i doprinijelo briljantnoj pobjedi saveznika.
Vinston Čerčil je o ovoj pobjedi rekao: „Ovo nije kraj. Nije ni početak kraja, ali je, možda, kraj početka.” On je takođe napisao: “Prije Alamejna nikada nismo imali pobjedu. Poslije Alamejna, nikad nismo imali poraz.”
Egipatske novine Gazeta pisale su o ovom čudu u svom izdanju 1942. godine. Novembra 11, 1942. godine, patrijarh aleksandrijski Hristofor II proslavio je praznik Svetog Mine u crkvi Svetog Save i zahvalio se Bogu za ovo čudo.
U znak zahvalnosti za pobjedu, saveznici Aleksandrijskoj patrijaršiji ponudili su pomoć pri obnovi crkve, te je crkva Svetog Mine obnovljena i ponovo osveštana 27. novembra 1959. godine. Ovi događaji su pomogli da se oživi proslava Svetog Mine.
izvor /Instagram @jasenovacmanastir/
