Na današnji dan 1982. godine preminuo je Mehmed Meša Selimović, član Srpske akademije nauka i umjetnosti, jedan od najvećih srpskih književnika 20. vijeka.
Kako je sam otkrio, potomak je srpske porodice Vujovića.
Završio je Filozofski fakultet u Beogradu i do Drugog svjetskog rata bio je profesor u gimnaziji u rodnoj Tuzli.
Po izlasku iz ustaškog logora 1943. otišao je u partizane, a poslije rata je bio direktor drame Narodnog pozorišta u Sarajevu, umjetnički direktor “Bosna-filma” i glavni urednik izdavačke kuće “Svjetlost”.
Zbog progona, kojem su ga podvrgli bosanski političari, prešao je u Beograd i u njemu ostao do smrti. Djela: romani “Derviš i smrt” /jedan od najznačajnijih u srpskoj literaturi/, “Tišine”, “Tvrđava”, “Magla i mjesečina”, “Krug” /nedovršen/, zbirke pripovijedaka “Prva četa”, “Tuđa zemlja”, “Djevojka crvene kose”, studija “Za i protiv Vuka”, eseji “Pisci, mišljenja, razgovori”, memoarska proza “Sjećanja”, nekoliko filmskih scenarija.
