Srpski pisac i slikar Đura Jakšić /1832-1878/, najizrazitiji predstavnik romantizma u srpskoj književnosti i jedan od najdarovitijih srpskih slikara 19. vijeka, rođen je 8. avgusta 1832. godine.
Pisao je lirsku, rodoljubivu, satiričnu, socijalnu i epsku poeziju.
Slikarstvo je učio u Segedinu, Temišvaru, Pešti, Velikom Bečkereku /Zrenjanin/, Beču i Minhenu. Potom je bio učitelj u mnogim mjestima u Srbiji i predavao crtanje u Kragujevcu, Požarevcu i Jagodini.
Nemirnog duha, često je proganjan i otpuštan iz službe.
Đuru Jakšića savremenici opisuju kao strasnu osobu, plahovite mašte i plamenih emocija, buntovnu i slobodoljubivu. Pisao je sa romantičarskim patosom pjesme o slobodi i stihovane lirske ispovijesti.
NJegove pjesme: “Na Liparu”, “Ponoć”, “Mila”, “Padajte, braćo”, “Otadžbina”, “Ja sam stena” i “Noć u Gornjaku” nalaze se u vrhu srpske romantičarske poezije.
Napisao je i drame u stihovima “Seoba Srbalja”, “Jelisaveta, kneginja crnogorska” i “Stanoje Glavaš”, te oko 40 pripovjedaka.
Smrt ga je zatekla na položaju korektora Državne štamparije Srbije.
Sahranjen je na Novom groblju u Beogradu.
/Srna/
