Kada je u XV vijeku Turska osvojila Balkan, Vizantija i ostale pravoslavne zemlje nisu bile u mogućnost da se Turcima odupru. Tražili su pomoć od zapadnih hrišćana! Vatikan ih je dočekao ucjenom.
Obećana im je pomoć od zemalja zapadne katoličke Evrope pod uslovom da potpišu uniju sa katoličkom crkvom, tj. da pravoslavna crkva prizna vrhovnu vlast Vatikana.
Vaseljenski patrijarh iz Carigrada je podlegao tom pritisku. Zakazan je sabor u Firenci 1439. godine.
Na sabor su došli svi pravoslavni patrijarsi, čak i ruski. Svi, osim srpskog. Vladar Srbije, despot Đurađ Branković, rekao je srpskom patrijarhu – da će ga objesiti ukoliko ode u Firencu !
Te, 1439, godine u Firenci uniju sa Vatikanom su potpisali svi pravoslavni verski poglavari. Svi, osim srpskog i svetog Marka Efeskog. Saznavši da se Srbija suprostavila moćnom Vatikanu, ruski Veliki Knez je pogubio svog mitropolita (tadašnja Rusija još nije imala patrijarha), zbog sramote koju je nanio Rusiji. Kada se i u Carigradu saznalo da Srbi nisu potpisali uniju, nastali su neredi. Na zahtjev naroda, Vaseljenski patrijarh morao je da se povuče. Vatikan svakako, to Srbima nikad nije oprostio..niti će..
