Dana 20. februara, u svojoj 82. godini života, upokojio se shiarhimandrit Joil (Bulatović), iguman Manastira Ćirilovac.
Rođen je 20. jula 1940. godine kao Jošo Bulatović u selu Smrčje kod Kolašina. Već na početku rata ostaje bez oca Milete, pa je njega i braću kroz iskušenja rata sama čuvala i podizala majka Marija. Neposredno nakon rata porodicu je zadesila tragedija koja je ostavila snažan pečat na njegov dalji život – u jednom danu su od nađene bombe poginula tri njegova brata, a preživio je samo jedan njegov brat – Janko.
Nakon završetka osnovne škole u Kolašinu, maturirao je u beranskoj gimnaziji, nakon čega završava Pedagošku akademiju na Cetinju. Zaposlio se kao nastavnik hemije u Osnovnoj školi “Vuko Jovović” u Danilovgradu, gdje provodi petnaestak godina radnog staža do invalidske penzije.
Od rane mladosti pokazivao je zanimanje za duhovnost i za Crkvu. U nedostatku iskusnih duhovnika u Crnoj Gori, tada duhovno razorenoj od bezbožnog režima, za rukovođenje u crkvenom životu odabrao je čuvenog vitovničkog starca Tadeja, koji je dugo godina bio njegov duhovni savjetnik. Nakon nekoliko posjeta Svetoj zemlji krajem sedamdesetih i početkom osamdesetih godina prošlog vijeka, odlučuje da se posveti podvižničkom životu, živeći u svijetu po pravilima monaškog asketizma i potpune posvećenosti duhovnosti. Krajem osamdesetih godina postaje aktivni član duhovne zajednice koja se u manastiru Ćelija Piperska formirala oko blaženog spomena arhimandrita Lazara, koji donosi svježinu svetogorskog monaškog opita u učmalu sredinu ovdašnje crkvenosti, budeći je za predstojeće duhovno proljeće.
Dolaskom na na cetinjski tron mitropolita Amfilohija, Jošo, njegovim blagoslovom, odlazi najprije u manastir Ždrebaonik, a potom u manastir Ostrog, gdje biva zamonašen, dobivši ime starozavjetnog proroka Joila i ubrzo rukopoložen za jeromonaha. Devet godina je neprekidno nosio poslušanje u Gornjem manastiru Ostrogu, kao čuvar ćivota svetog Vasilija Ostroškog, neumorno služeći svete službe, krštavajući, ispovijedajući i dajući duhovnu podršku hiljadama ljudi koji su pogodili ovu svetinju, ali i opominjući one koji su bili uporni u grijehu na posledice takvog duhovnog stanja.
Od sredine devedesetih započinje gradnju svoje zadužbine – manastira Ćirilovac na svom imanju kod Kolašina. Manastir je osvećen u septembru 1999. godine i tada je postavljen za igumana manastira. Već naredne godine se formira manastirsko sestrinstvo. Iako se manastir nalazi zabačen u planinama i do njega vodi makadamski put, stotine ljudi je svakog dana dolazilo u manastir za savjet, molitvu i ispovijest.
Godine 2005. mitropolit Amfilohije je sa još tri arhijereja osvetio crkvicu koju je otac Joil podigao na vrhu Bjelasice po imenu Ključki Tavor i posvetio ju Preobraženju Gospodnjem, a koja je rađena kao vjerna kopija srušene lovćenske crkve. Već 2007. godine osvećen je i muški manastir posvećen Bogorodici Jerusalimskoj u neposrednoj blizini manastira Ćirilovca.
Svoj monaški život zaokružio je primanjem velike monaške shime 2016. godine, od kada je primao manje naroda za ispovijest i savjet, a više se posvećivao molitvi.
Upokojio se nakon kraće bolesti u svojoj zadužbini Manastiru Ćirilovcu, gdje će biti i sahranjen.
/ETOS/
