Između Srba i Albanaca najveća je etnička distanca kada je riječ o braku, dok bi na suživot sa Albancima pristalo gotovo dvije trećine ispitanika srpske nacionalnosti, pokazalo je istraživanje Instituta društvenih nauka i Centra za proučavanje etniciteta.
Istraživanje “Socijalni odnosi između etničkih grupa u Srbiji”, koje je predstavljeno u Beogradu u Medija centru, pokazalo je da, s druge strane, Albanci nisu oduševljeni suživotom.
Trećina ispitanika srpske nacionalnosti /31 odsto/ prihvatilo bi brak sa Albancem ili Albankom, dok su još rigidniji stavovi pripadnika albanske nacionalne manjine pa samo 26,4 odsto pripadnika te nacionalne manjine bi sklopilo brak sa pripadnicima srpske nacionalnosti.
Direktor Instituta Goran Bašić rekao je rekao da bi sa Bošnjacima, prema kriterijumu pretpostavljenih stavova sunarodnika, u istoj zemlji živjelo njih 60 odsto, sa Srbima, Hrvatima, Rumunima, Slovacima i Mađarima oko 40 odsto, a sa Romima samo trećina ispitanika.
Istraživanje je pokazalo i da bi svega 24 odsto Srba pristalo da Albanac bude predsjednik Srbije, dok bi veća podrška za tu ideju stigla od Mađara /39 odsto/, Rumuna /41/, Roma /28/ i Hrvata /53/.
Roma kao izabranog ljekara izabralo bi 70 odsto građana srpske nacionalnosti, 51 odsto albanske, 65 odsto bošnjačke, 56 mađarske, 66 slovačke, 75 Rumunske i 77 hrvatske.
Bašić je rekao da se sa diskriminacijom suočavaju svi – pripadnici i srpskog naroda i nacionalnih manjina, a najčešća je diskriminacija u neformalnim kontaktima, u školi ili na poslu, dok se ti problem rjeđe javljaju u organima javne vlasti gdje građani ostvaruju prava.
Istraživanje je pokazalo i da nacionalne manjine, izuzev Mađara, nisu zadovoljne ostvarivanjem priznatih prava i radom nacionalnih savjeta.
Iz istraživanja proizilazi i da je integracioni potencijal društva uprkos pokazanoj socijalnoj udaljenosti etničkih zajednica delimično očuvan, što potvrđuje podatak da je većina pripadnika nacionalnih manjina dvojezična i da su nacionalne manjine, osim albanske, jače vezane za Srbiju nego za zemlje porijekla.
Ukoliko bi se igrala utakmica koja sučeljava interese Srbije i matične države, emotivni stavovi ispitanika ukazuju na to da bi ispitanici u svim slučajevima podršku dali timu koji je bolji.
Ali, istovremeno, određeni dio ispitanika slovačke i rumunske nacionalne manjine prednost bi dao timu Srbije, a pripadnici svih ostalih nacionalnih manjina timu iz zemlje porijekla.
U istraživanju je učestvovalo je 2.130 pripadnika srpske zajednice i 759 pripadnika navedenih nacionalnih manjina.
/Srna/
